Zondagmorgen. Het is 6.10. Tertius (huisbaas) belt me op. Ik kijk naar buiten en zie dat het regent. Automatisch weet ik wat hij gaat vertellen: Het skydiven gaat niet door vandaag door de regen. “Good morning Huub, it’s raining BUT in witbank you can jump!”.
Daar gaan we dan, met de ochtendslaap nog in de ogen, op zoek naar Witbank. We rijden door sloppenwijken en komen bij het plaatsje uit. We grappen over een begraafplek langs de weg, daar kunnen wij straks ook liggen…
Eerst is er slecht nieuws: het is te bewolkt om te springen, we moeten minimaal 1 uur wachten. Ondertussen krijgen we uitgelegd wat we straks in het vliegtuig moeten doen: “ga bij de deuropening zitten en buig je benen om het vliegtuig. Vervolgens leg je je hoofd tegen het lichaam van je tandem maatje en kruis je je armen. “Vergeet niet je benen gebogen te houden!, indien je dit niet doet ga je rondtollen!”. Fijn om te weten.

Rond 10 uur gaan we dan eindelijk. Ik ga als eerst met Simon en Felice omhoog. We stijgen naar 10000 voet en ik merk dat ik me ontzettend relaxt voel. Het komt wel goed. De deur van het vliegtuig gaat open op, meteen voel je de koude lucht langs je oren. Komt het wel goed?. Simon is als eerste aan de beurt, 1,2 en weg is hij, in 1 seconden 30 meter onder het vliegtuig. ik heb geen tijd om erover na te denken want ik ben meteen aan de beurt. De zenuwen zijn nergens te bekennen, ik schuif over de rand van het vliegtuig. “BEND YOUR LEGS” wordt er nog eens benadrukt, ja hoor heb ik. foto's skydiven

1,2 en ik val. Een gevoel in mijn lichaam, een waanzinnig gevoel. Een stabilisatie parachuutje gaat open. Ik spreid mijn armen en val 200 km per uur naar beneden. Het grappige is dat je hier helemaal niks van merkt. Je voelt dat je snel gaat maar de adrenaline zorgt ervoor dat 30 seconden freefall terug worden gedrongen naar 5 seconden. Heerlijk!.

Na 30 seconden gaat de parachute open, een ruk naar boven. Mijn cameraman valt nog naar beneden, ik zie hem door de wolken schieten. Hij opent zijn chute later. Mijn benen en handen tintelen als een gek!. Adrenaline all over the place. 1 minuut later maakt de adrenaline plaats voor misselijkheid. Gelukkig zet deze niet door en na 6 minuten bereik de grond met mijn voetjes. Super wat een ervaring!. Iedereen van de Big5 heeft gesprongen en vond het geweldig.

Backpacken. Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het bijna half 2 ’s nachts. Morgenvroeg rond half 8 komt de Bazbus ons oppikken om ons naar Durban te brengen. Een trip van 650 km naar de kust. Daar verblijven we vervolgens 2 dagen om daarna via de kust naar Port Elizabeth te gaan. Deze kust staat bekend als wild coast en is geliefd bij surfers. Na Port Elizabeth nemen we “the Garden route” naar CAPE TOWN!!
We reizen 14 dagen en doen 11 stadjes aan voordat we in kaapstad aankomen. Vervolgens blijven we nog 6 dagen daar plakken, om vervolgens weer terug te vliegen naar Johannesburg. We verblijven vervolgens 1 dag nog in Pretoria en de 20^ste vliegen we terug naar Hollandia!. www.bazbus.com